W Kościele św. Mikołaja

Świętego kościół Mikołaja
odkryła w stanie wojennym,
płynęły w nawę fugi Bacha
i kościół trwał jak w natchnieniu.

Między filary rozwieszono
płótna olejne malarzy
I kościół był świątynią sztuki,
jej mądrym mecenasem.

Z grafik, z obrazów wyzierał Człowiek,
jak Chrystus, co był w męce.
Pod zielonymi listkami powiek
żył zniewolony w udręce.

Słuchała Bacha i ciężki barok,
miast ją przytłoczyć do ziemi,
otwarł jej serce i otwarł oczy,
i kazał jej czoło podnieść.

Nie było potem łatwiej żyć,
lecz zawsze można powrócić
i serce swe – żywe złoto –
do złoceń baroku dorzucić.

Wiktoria Kryger, pseudonim Jurata