Rozmowa

To pan z Gdyni - stwierdził wylewnie
siwizną ktoś starszy ode mnie.
Byłem tam wielokrotnie służbowo
- kontynuował - jako lotnik.
         Uwagę jego przykuł emblemat:
         Gdynia - moje miasto.
         Lecz jak tu mu wytłumaczyć
         że w tym nie tylko deklaracja
         albo ozdoba
         że to sedno lokacji
         moich marzeń dumnych
         jak fregata Dar Pomorza?
Panie - mówię - jak ten ptak
przelotem ci tu być wypadło
zaś mnie to miasto dawno
serce młodzieńcze skradło.
              Lotnik zaś lotnie odzew daje:
              miłości niezdrowej można się oprzeć
              rozsądek stawiając w poprzek
              i drogi wybierając zdrowsze.
Kiedy się ma dziewiętnaście lat
miłości się nie kalkuluje - mówię
- pan rozumie?
Tak - rzekł poważnie - nawet czuję  
jak zdrowe uczucie tu triumfuje.
               Daję relacji młodszy-starszy
               swobodnej wypowiedzi odruch:
               proszę pana - Gdynia jest młoda
               i będzie taka w swych granicach
               od Witomina do Oksywia
               czy od Orłowa do Cisowej
               jak odradzająca się wiosną przyroda
               jak serce co w pełni lecz rozsądnie
               kocha - oto cała tajemnica.
Tej więzi panu zazdroszczę
- mój podróżny interlokutor orzekł -
tam dom twój gdzie jest ci dobrze
gdzie do miłości jest najprościej.
                       A dalszy ciąg rozmowy był o
                       sprawach natury szczególnej
                       i wcale niepolitycznej -
                       jak to jest że kocha się a później
                       przestaje być już idyllicznie  
                       gdy woda sodowa
                       uderza do głowy?
Lecz ja mam wniosek gotowy:
Gdynia to jak dziewczyna
zwyciężczyni konkursów
piękności i doskonałości -
ma tyle w sobie animuszu
że wystarczy by udzielić
go jej wielbicielom
w symbolicznym odruchu
wdzięczności.

Czesław Aleksak
05.02.2019 r.
Mojemu Miastu Gdyni, z okazji zbliżającej się 94 rocznicy uzyskania praw miejskich, serdecznie dedykuję.