DZIEŃ EDUKACJI NARODOWEJ

Odkąd pamięć moja sięga,
uroczyście z wielką pompą,
obchodzono „Belfrów” święta,
pan dyrektor, jak paw stąpał.

W garniturze pod krawatem,
z głową w chmurach wszedł na salę,
i z trybuny zacytował,
słowa dobrze uczniom znane.

„Gutta cavat lapidem non vi,
sed seape cadendo”
“Kropla drąży skałę nie siłą,
lecz ciągłym padaniem”

Stawiam dzisiaj to pytanie,
czy wypalił się kaganek,
że tradycje zapomniane,
sądzę, że to nie przypadek.

Szkoda i to wielka szkoda,
były piękne i radosne,
dziś Oświaty nowa moda,
cicha, skromna, mniej doniosła.

Nie ma Dnia Nauczyciela,
w zamian jest Dzień Edukacji,
bez laurek z życzeniami,
kwiatów, śpiewu, recytacji.

Jerzy Stanisław Fic